سندروم آسپرگر چیست

سندروم آسپرگر چیست را از این سایت دریافت کنید.

سندرم آسپرگر: علت ، علائم، تشخیص و درمان

سندرم آسپرگر در انتهای ملایم اختلال طیف اتیسم در نظر گرفته می شود. علائم آن در افراد مختلف متفاوت است. این بیماری قابل درمان نیست بلکه تشخیص و مداخله زودهنگام می تواند به کودک در ایجاد ارتباطات اجتماعی ، دستیابی به توانایی های بالقوه و داشتن یک زندگی مولد

اتیسم

سندرم آسپرگر چیست؟

نویسنده: داریوش نیکبخت

انتشار : ۲۰ شهریور ۱۴۰۰

سندرم آسپرگر (Asperger Syndrome) جزو گروهی از اختلالات عصبی است که به اختلالات طیف اوتیسم (ASDs) معروف می باشند. سندرم آسپرگر در انتهای ملایم طیف در نظر گرفته می شود. افراد مبتلا به سندرم آسپرگر برخی علائم اولیه را نشان می دهند:

مشکل در تعامل اجتماعی

انجام رفتارهای تکراری

محکم ایستادن بر روی آنچه فکر می کنند

تمرکز بر قوانین و روالها

برخی از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم با عنوان عملکرد بالا طبقه بندی می شوند. اوتیسم با عملکرد بالا به این معناست که این افراد تاخیر در مهارت های زبانی و شناختی که در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم معمول است را تجربه نمی کنند.

اغلب افراد مبتلا به سندرم آسپرگر دارای هوش طبیعی یا بالاتر از حد طبیعی هستند. علاوه بر این ، افراد مبتلا به این بیماری اغلب می توانند در کلاس های اصلی آموزش ببینند و مشاغل خود را حفظ کنند.

سندرم آسپرگر قابل درمان نیست. تشخیص و مداخله زودهنگام می تواند به کودک در ایجاد ارتباطات اجتماعی ، دستیابی به توانایی های بالقوه و داشتن یک زندگی مولد کمک کند.

حتما مطالعه کنید :  تفاوت آسپرگر و اتیسم چیست؟

علائم سندرم آسپرگر چیست؟

علائم در افراد مختلف متفاوت است ، اما کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر اغلب بر روی موضوعات محدود و کوچک، تمرکز وسواسی دارند.

به عنوان مثال ، کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است علاقه زیادی به چیزهایی مانند برنامه تردد قطار یا دایناسورها داشته باشند. این علاقه می تواند موضوع گفتگوهای یک طرفه با همسالان و بزرگسالان باشد.

فرد مبتلا به سندرم آسپرگر از تلاش های طرف مقابل برای تغییر موضوع مکالمه بی اطلاع است. این یکی از دلایلی است که ممکن است کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر در تعاملات اجتماعی دچار مشکل شوند.

افراد مبتلا به سندرم آسپرگر قادر به فهم حالات صورت و زبان بدن نیستند. بسیاری از آنها به سختی می توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند. بسیار اتفاق می افتد که افراد مبتلا به این بیماری هنگام صحبت با دیگران از تماس چشمی خودداری کنند.

افراد مبتلا به سندروم آسپرگر ممکن است به صورت یکنواخت صحبت کنند و حالات چهره کمی داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در تشخیص اینکه چه زمانی باید با توجه به موقعیت ، حجم صدای خود را کاهش دهند دچار مشکل می شوند.

کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است در مهارتهای حرکتی ضروری مانند دویدن یا راه رفتن نیز دچار مشکل شوند. این کودکان ممکن است از هماهنگی کافی برخوردار نباشند و نتوانند کارهای خاصی مانند صخره نوردی یا دوچرخه سواری را انجام دهند.

علت سندرم آسپرگر چیست؟

تغییرات در مغز مسئول بسیاری از علائم سندرم آسپرگر است. با این حال ، پزشکان نتوانسته اند به طور دقیق تعیین کنند که علت این تغییرات چیست.

عوامل ژنتیکی و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها به عنوان عوامل بالقوه در ایجاد این اختلال شناخته شده اند. پسران بیشتر از دختران به سندرم آسپرگر مبتلا می شوند.

سندرم آسپرگر چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایشی وجود ندارد که به شما بگوید آیا فرزند شما سندرم آسپرگر دارد یا خیر. در بسیاری از موارد ، والدین تأخیر در رشد یا مشکلات رشدی یا رفتاری را گزارش می دهند. اگر فرزند شما در مدرسه است ، معلم او ممکن است متوجه مشکلات رشدی او شود. این موارد باید به پزشک اطلاع داده شوند.

آنها می توانند فرزند شما را در زمینه های اصلی زیر بررسی کنند:

رشد زبان تعامل اجتماعی

حالت چهره در هنگام صحبت

علاقه به تعامل با دیگران

نحوه برخورد با تغییر

هماهنگی حرکتی و مهارتهای حرکتی

از آنجا که هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص سندرم آسپرگر وجود ندارد ، مشکل بسیاری از بیماران با سایر مشکلات سلامتی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) ، اشتباه تشخیص داده می شود. اگر این اتفاق بیفتد ، ممکن است کودک شما نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشد تا تشخیص صحیح برای او داده شود.

سندرم آسپرگر چگونه درمان می شود؟

هیچ درمانی برای سندرم آسپرگر وجود ندارد. با این حال ، درمان های مختلفی وجود دارد که می تواند علائم این اختلال را کاهش داده و به فرزند شما کمک کند تا از پتانسیل کامل خود استفاده نماید. درمان اغلب بر اساس علائم خاص کودک انجام می شود.

برای درمان علائم سندرم آسپرگر اغلب از داروها استفاده می شود. نمونه این داروها عبارتند از:

آریپیپرازول (Abilify) برای کاهش تحریک پذیری

گوانفاسین (Tenex) ، اولانزاپین (Zyprexa) و نالترکسون (ReVia) برای کاهش بیش فعالی

مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) برای کاهش رفتارهای تکراری

رسپریدون (Risperdal Consta) برای کاهش تحریک و بی خوابی

داروها می توانند برای کنترل رفتارهای مشکل ساز که ممکن است به دلیل سندرم آسپرگر رخ دهند مفید باشند. با این حال ، درمان های دیگری نیز وجود دارند که می توانند مهارت های ارتباطی ، تنظیم عواطف و تعامل اجتماعی را بهبود بخشند. بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر موارد زیر را نیز دریافت می کنند:

آموزش مهارت های اجتماعی

گفتاردرمانی و زبان درمانی

کار درمانی فیزیوتراپی رفتار درمانی شناختی

والدین نیز اغلب تحت درمان قرار می گیرند. آموزش والدین می تواند به شما در مقابله با چالش های مربوط به تربیت فرزند مبتلا به سندرم آسپرگر کمک کند.

آینده بلند مدت کودک مبتلا به سندرم آسپرگر چگونه است؟

هیچ درمانی برای سندرم آسپرگر وجود ندارد. با این حال ، بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال با درمان و مداخله اولیه در بزرگسالی زندگی سالم و مولدی خواهند داشت. اگرچه بسیاری از آنها باز هم با تعاملات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند ، اما اکثر بزرگسالان مبتلا به سندرم آسپرگر قادر به زندگی مستقل هستند.

منبع محتوا : هلث لاین

منبع مطلب : raseshrehab.com

علائم، علل و درمان سندرم آسپرگر

سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است. اینجا با این سندرم و علل و علائم آسپرگر و درمان آسپرگر آشنا می‌شوید.

علائم، علل و درمان سندرم آسپرگر

نویسنده: تیم تحریریه درمانکده

دسته: اختلال‌ها و بیماری‌های روان

انتشار: ۰۶/۱۷/۱۳۹۹

تعداد نظرات: بدون نظر

1,072 بازدید زمان مطالعه 4 دقیقه

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است که از طریق نقص در برقراری روابط اجتماعی و الگوهای مکرر و محدود رفتار، علایق و فعالیت‌­ها شناخته می­‌شود. در این مطلب با درمانکده همراه باشید تا با علائم آسپرگر و درمان آسپرگر و علل این سندرم بیشتر آشنا شوید.

سندرم آسپرگر چیست؟

همانطور که در بالا گفته شد، سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است که از طریق نقص در برقراری روابط اجتماعی و الگوهای مکرر و محدود رفتار، علایق و فعالیت‌­ها شناخته می­‌شود.

علائم افراد دچار اختلال طیف اوتیسم روی زنجیره قرار می­‌گیرد و از آن­جایی که سندرم آسپرگر امروزه جزو اختلال طیف اوتیسم قرار دارد، باورها بر این است که افراد دچار سندرم آسپرگر عملکرد بالایی دارند. افراد دچار سندرم آسپرگر از نظر کسب مهارت­‌های زبانی هیچ مشکلی ندارند اما ممکن است کسب مهارت­‌های حرکتی در آن­‌ها با تاخیر همراه باشد.

مشاورۀ آنلاین با دکتر روان‌پزشک (اعصاب و روان) مورد نظرتان را رزرو کنید

به صفحه مشاورۀ آنلاین روان‌پزشکی (اعصاب و روان) بروید و زمان مشاوره دلخواهتان را (تصویری، صوتی و متنی) آنلاین رزرو کنید.

رزرو مشاورۀ روان‌پزشکی

اگرچه اصطلاح سندرم آسپرگر دیگر جزو تشخیص رسمی نیست، هنوز هم کاربرد زیادی دارد.

با احتیاط می‌­توان گفت از هر ۱۰ هزار کودک، دو نفر دچار اوتیسم با عملکرد بالا هستند و علائم آسپرگر در آن‌ها مشاهده می‌شود.

سندرم آسپرگر نوعی اختلال طیف اوتیسم است که از طریق نقص در برقراری روابط اجتماعی و الگوهای مکرر و محدود رفتار، علایق و فعالیت‌­ها شناخته می­‌شود.

علائم و نشانه های آسپرگر

ارتباط کلامی یا غیر کلامی غیرعادی یکی از علائم آسپرگر است

عدم توانایی در مشارکت در گفتگوی دونفره

عدم توانایی در اظهار عاطفه یا واکنش به عواطف اجتماعی یکی از علائم آسپرگر است

فرد دارای علائم آسپرگر به دنبال مشارکت در امور اجتماعی، علایق، فعالیت‌­ها و اهداف دیگران نیست

عدم توانایی در ایجاد روابط دوستانه با همسالان و حفظ این روابط از علائم آسپرگر است

گرایش به انجام روتین یا فعالیت­‌های خاص از علائم آسپرگر است

تکان دادن و پیچاندن دست یا حرکات مکرر بدن از علائم آسپرگر است

دل‌­مشغولی شدید و غیرعادی به علایق محدود

رفتارهای تکراری شامل رفتارهایی که به خود فرد آسیب می­‌رساند نیز از علائم آسپرگر است

حساسیت بیش از حد به جنبه‌­های حسی محیط پیرامون

ارتباط کلامی یا غیر کلامی غیرعادی یکی از علائم آسپرگر است

علل سندرم آسپرگر

ریشه‌­های سندرم آسپرگر و اوتیسم کاملا مشخص نیست اما تحقیقات حال حاضر به ناهنجاری مغزی اشاره می‌کنند. دانشمندان نشان داده‌­اند قسمت­‌های خاصی از مغز کودکان سالم دربرابر کودکان دچار سندرم آسپرگر از نظر ساختار و عملکرد با هم فرق دارند.

احتمالا این تفاوت‌­ها ناشی از حرکت غیرعادی سلول­‌های جنین حین تشکیل نطفه است که روی ساختار مغز تاثیر می­‌گذارد و باعث تغییر مدار عصبی که کار کنترل افکار و رفتار را برعهده دارد می­‌شود.

همچنین، ژنتیک نیز در بروز سندرم آسپرگر و اختلال طیف اوتیسم نقش دارد زیرا این وضعیت ارثی است. برای مثال، احتمال ابتلای دوقلوهای همسان به اختلال طیف اوتیسم بیشتر از دوقلوهای ناهمسان یا خواهر و برادرهاست.

مطب روانپزشک (اعصاب و روان) مورد نظرتان را آنلاین رزرو کنید

به صفحه روانپزشکان اعصاب و روان درمانکده بروید و زمان مراجعه به مطب پزشک دلخواهتان را آنلاین انتخاب کنید.

دریافت نوبت اعصاب و روان

تحقیقات جدید نشان می‌­دهد تغییر یا حذف گروه خاصی از ژن­‌ها باعث می­‌شود فرد دربرابر سندرم آسپرگر با شدت و علائم متغیر آسیب­‌پذیر باشد.

بعضی از عوامل محیطی نیز خطر ابتلا به سندرم آسپرگر را افزایش می­‌دهد که از جمله می­‌توان به بالا بودن سن پدر، قرار گرفتن در معرض داروی والپروآت در رحم و پایین بودن وزن نوزاد هنگام تولد اشاره کرد.

درمان آسپرگر

با این که در حال حاضر درمان آسپرگر وجود ندارد، روش­‌های درمان روی سه علامت اصلی تمرکز دارند: ضعف در مهارت برقراری ارتباط، روتین­‌های مکرر یا وسواس‌­گونه و مهارت­‌های فیزیکی.

یک برنامه‌­ی موثر درمان آسپرگر باید علایق کودک را گسترش دهد، برنامه­ قابل پیش­بینی داشته باشد، وظایف را به­ صورت مراحل ساده آموزش دهد، توجه کودک را به فعالیت‌­های نظام‌­مند معطوف کند و به ­طور منظم باعث تقویت رفتار کودک شود. روش‌­های درمان آسپرگر شامل موارد زیر است:

درمان آسپرگر با تمرین مهارت­‌های اجتماعی: در این روش مهارت­‌های مورد نیاز برای برقراری روابط موثر با دیگر کودکان آموزش داده می­‌شود.درمان آسپرگر با درمان شناختی رفتاری: گفتاردرمانی که به کنترل احساسات و از بین بردن علایق وسواس‌­گونه و روتین‌­های تکراری کمک می­‌کند.درمان آسپرگر با مصرف دارو برای بیماری­‌هایی که همزمان با سندرم آسپرگر وجود دارد مانند افسردگی و اضطراب

منبع مطلب : www.darmankade.com